Er is wel wat veranderd in onze situatie sinds het interview en het uitkomen van het boek een jaar geleden. We hebben een proces doorlopen om afscheid te nemen van het idee dat er nog een kindje bij ons komt. En langzamerhand gaat dat ‘lege’ gevoel bij mij iets meer weg en heb ik weer wat meer rust. Dit is best een moeilijke acceptatie geweest. Maar ook goed dat we het besluit hebben genomen. Hiermee kunnen we weer verder en vooruit kijken. Alles in kleine stappen, maar we gaan weer vooruit. Dit vinden we ook belangrijk voor ons zoontje Luuk. Ik kan nu ook beter loslaten om bijvoorbeeld de babyspullen weg te doen en dat geeft weer ruimte (in huis en hoofd) en het is ook een mooie gedachte dat iemand anders er nu blij mee is en het weer een goede bestemming heeft.
Toen het boek uitkwam was dat voor ons allereerst een hele mooi herinnering aan Emma. En zo mooi dat ons verhaal op papier staat en vooral ook haar naam. Dus we zijn ook heel blij dat we het gedaan hebben. En daarnaast is het ook een belangrijke stap geweest in het proces van weer vooruit kunnen kijken.
We hebben veel reacties van onze omgeving gehad. Iedereen die het boek heeft gelezen was onder de indruk van alle verhalen. Maar ook van ons verhaal en dat ze eigenlijk niet beseften hoe het écht was geweest. Totdat ze het gelezen hadden.
Het boek heeft ons verder geholpen met het weer oppakken van de draad van het leven. Met name ik had soms moeite om weer te genieten en vooruit te kijken. Verder te gaan. Nu maken we stappen, ik ben er echt nog lang niet, maar ik doe het wel! En dat is heel belangrijk voor ons gezin. En Emma hoort daar voor altijd bij.
Recente reacties